1.4-litrowy silnik benzynowy Mini W10B14A był montowany przez firmę od 2001 do 2006 roku i znajdował się w podstawowej wersji hatchbacka Mini R50, znanego jako One. Silnik ten był oferowany tylko w kilku krajach europejskich ze względu na preferencyjne opodatkowanie niskiej pojemności silnika. Do serii Tritec należą również silniki: - W10B16A - W11B16A.
| Dokładna pojemność | 1397 cm³ |
| System zasilania | rozproszony wtrysk |
| Moc silnika | 75 KM |
| Moment obrotowy | 122 nm |
| Blok silnika | żeliwny R4 |
| Głowica bloku | aluminiowa 16v |
| Średnica cylindra | 77 mm |
| Skok tłoka. | 75 mm |
| Stopień sprężania | 10.5 |
| Cechy silnika | SOHC |
| Kompensator hydrauliczny. | tak |
| Napęd rozrządu | łańcuch |
| Regulator faz rozrządu | nie ma |
| Turbodoładowanie | nie ma |
| Jakie oleje należy używać | 4.5 litry 5W-30 |
| Typ paliwa | 92 |
| Klasa ekologiczna | EURO 4 |
| Przybliżona trwałość | 275 000 km |
| Miasto | 8.8 litry |
| Trasa | 5.0 litry |
| Mieszany | 6.5 litry |
Waga silnika W10B14A w komplecie wynosi 120 kg. Numer silnika W10B14A znajduje się na bloku cylindrów. W pierwszych latach produkcji silniki często cierpiały z powodu wad montażu brazylijskiego. Często występują również pęknięcia głowic cylindrów, a także uszkodzenia rolek dźwigni. Wiele problemów tego silnika wiąże się z kaprysami elektronicznego przepustnicy. Łańcuch rozrządu zwykle się rozciąga po około 150-200 tysięcy kilometrów, jednak jego wymiana jest niedroga. Do słabych punktów silnika należą wspomaganie kierownicy, pompa paliwa i zbiornik rozszerzający.
| Hatch R50 | 2001 - 2006 |
1.4-litrowy silnik Mini One N12B14A był produkowany na fabryce w Anglii od 2007 do 2010 roku i montowany w najprostszych wersjach modelu Mini w nadwoziu R56 oraz w kombi Clubman w nadwoziu R55. Podobną jednostkę napędową stosowano w niektórych modelach Peugeot-Citroen o indeksie EP3. Seria Prince: N12B16A, N14B16A, N14B16C, N16B16A, N18B16A i N18B16C.
1,6-litrowy silnik turbodoładowany Mini John Cooper Works N14B16C był produkowany od 2008 do 2012 roku i montowany w wersjach o większej mocy drugiej generacji modeli Mini w nadwoziach R55, R56 lub R57. Ten sam układ napędowy był stosowany w samochodach marki Peugeot i Citroen pod własnym indeksem EP6DTS. Seria Prince obejmuje: N12B14A, N12B16A, N14B16A, N16B16A, N18B16A i N18B16C.
1.6-litrowy silnik turbodoładowany Mini Cooper JCW N18B16C był produkowany przez koncern w latach 2012-2017 i montowany w wersjach z turbodoładowaniem drugiej generacji Mini, od Clubmana R55 do Pacemana R61. Dość podobny konstrukcyjnie silnik był stosowany również w Peugeotach i Citroenach pod indeksem EP6CDTX. Seria Prince: N12B14A, N12B16A, N14B16A, N14B16C, N16B16A i N18B16A.
2.0-litrowy silnik turbodoładowany Mini JCW B48A20B jest montowany na fabrykach firmy od 2014 roku i stosowany w wielu modelach trzeciej generacji Mini w wersji sportowej John Cooper Works. Istnieją dwie wersje tego silnika: standardowa o mocy 231 KM i wersja GP o mocy 306 KM. Silniki serii B48 to: B38A12A, B38A15A i B48A20A.
1.5-litrowy silnik Great Wall GW4B15A jest produkowany na fabryce w Chinach od 2020 roku i jest montowany na rodzimym rynku w popularnym crossoverze F7 oraz jego odpowiedniku F7x. Ten silnik turbodoładowany różni się od poprzednika inną turbiną i systemem wtrysku o ciśnieniu 350 barów. Własne silniki: GW4B15, GW4B15D, GW4C20B, GW4C20NT i GW4N20.
2.0-litrowy silnik Toyota 1G-GE był produkowany w fabrykach firmy od 1988 do 1993 roku i stosowany w wielu popularnych modelach koncernu, takich jak Mark II, Crown, Supra i Soarer. Ta jednostka zastąpiła silnik 1G-GEU w 1988 roku i jest w zasadzie jego zaktualizowaną wersją. Seria G: 1G-EU 1G-GEU 1G-GTEU 1G-GZEU 1G-E 1G-GTE 1G-GZE 1G-FE